زنانی که در توافق تاریخی ایران و ۱+۵ نقش مهمی داشتند

این روزها باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا در تلاش است تا کنگره را به تایید توافق اتمی ایران و کشورهای ۱+۵ متقاعد کند، مذاکرات تاریخی که با کمک و میانجگیری شمار بی‌سابقه‌ای از دیپلمات های زن انجام شد.

به گزارش خبرآنلاین به نقل از وب سایت شبکه خبری بی بی سی، سه دیپلمات زن، دو اروپایی و یک آمریکایی، نقش محوری در دستیابی به این توافق جامع برای محدود کردن برنامه اتمی ایران داشتند.

فدریکا موگرینی، رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا و وزیر خارجه سابق ایتالیا رهبری این مذاکرات را برعهده داشت.

او در نوامبر ۲۰۱۴ میلادی این سمت را از بارونس کاترین اشتون تحویل گرفت، که او هم به نوبه خود نقشی کلیدی در برقراری روابط دوستانه با ایران داشت.

خانم موگرینی در ابتدا که به عنوان دیپلماتی ارشد فعالیت هایش را شروع کرد، با انتقادات زیادی روبرو شد. برخی او را سیاستمداری بسیار جوان و بی تجربه می دانستند.

اما با گذشت زمان، او به مذاکره کننده‌ای سرسخت معروف شد.

معاون او، هلگا اشمید، دیگر سیاستمدار زن در این مذاکرات بود. به گفته سیاستمداران خانم اشمید از دانش فنی زیادی برخوردار است و همکارانش از او به عنوان چهره‌ای مهم در این مذاکرات یاد می‌کنند.

دیپلمات‌های ارشد غربی گفته‌اند در پایان این خانم اشمید بود که در چانه زنی‌های منتهی به توافق نقش مهمی برعهده داشت.

برعکس خانم موگرینی، هلگا اشمید با چندین سال تجربه در مذاکرات ایران، دیپلماتی شناخته شده در صحنه سیاسی بود.

در میان سیاستمداران آمریکایی وندی شرمن قرار داشت. خانم شرمن اولین زنی است که سمت معاونت وزیر خارجه آمریکا در امور سیاسی را دارا است. او از مذاکره کنندگان قدیمی در مسائل هسته‌ای است.

از وندی شرمن به عنوان معمار اصلی سیاست‌های دولت کلینتون در برنامه هسته‌ای کره شمالی نام برده می‌شود.

خانم شرمن از سال ۲۰۱۱ میلادی در مذاکرات هسته‌ای ایران و کشورهای ۱+۵ حضور داشت.

حضور سه زن به عنوان مذاکره کنندگان ارشد در این گفتگوها امری بی سابقه بود.

خانم موگرینی در گفتگویی با بی‌بی‌سی گفت که "حتی در اتحادیه اروپا، اغلب این اتفاق نمی‌افتد که شمار سیاستمداران زن بیشتر از مردان سیاستمدار باشد."

به گفته خانم موگرینی حضور زنان در این مذاکرات تاحدی امری جدید بود، اما او در عین حال می‌افزاید احساس شخصی من این است که این حضور کمک کننده بود.

خانم موگرینی می‌گوید زمانی که سیاستمداران مرد از مسیر مذاکرات خارج شده و یا گرفتار مسائل تاریخی شده و وارد مباحثاتی این چنینی می‌شدند، این زنان سیاستمدار بودند که آنها را به مسیر اصلی برمی گرداندند.

به گفته مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا "حضور زنان در موقعیت‌هایی کلیدی به ما کمک کرد که در تمام طول مذاکرات موضعی واقعی و عملی داشته باشیم."

اما در جمهوری اسلامی ایران قوانین سختگیرانه‌ای درباره ارتباطات زن و مرد وجود دارد. آداب و قواعدی وجود دارد که دیپلمات‌ها فارغ از آن که در ایران باشند یا نه باید آن را رعایت کنند.


به گفته وندی شرمن "زن بودن مانعی در روند پیشرفت مذاکرت نبود."

خانم شرمن می‌افزاید: "زمانی که در کنار سیاستمداران ایرانی نشسته‌ام، من نماینده ایالات متحده آمریکا هستم و شاید به عنوان یک زن اگر چیزی بگویم این قدر تند و تیز به نظر نرسد. در مقابل اگر عصبانی شوم چون زن هستیم به نظر غیرمنتظره می‌رسد. "

در طول سالها مذاکره او شناخت خوبی از هم قطاران ایرانی‌اش به دست آورده و آنها اغلب ویدیوها و داستان‌هایی از خانواده‌هایشان را با هم به اشتراک می‌گذارند.

فدریکا موگرینی می‌گوید ما شاهد واکنش‌هایی توام با شک و تردید از جانب کشورهای اروپایی نسبت به حضور زنان سیاستمدار هستیم.

خانم موگرینی می افزاید: "بخشی از جوامع غربی و اروپایی در این باره که زنان از توانایی هایی برخوردارند و باید به آنها به خاطر داشتن نقشی مهم احترام گذاشته شود، دچار شک و تردید هستند."
به گفته خانم موگرینی در برخی از جوامع اروپایی برای این که نشان داده شود زنان می‌توانند به عنوان مذاکره کنندگان ارشد حضور داشته باشند و یا می‌توانند در موقعیت های سیاسی بالایی باشند باید تلاش زیادی کرد.

علیرغم افزایش حضور زنان، باز هم در همه تیم‌های مذاکره کننده در نشست ایران و ۱+۵ سیاستمدار زن نبود.

وندی شرمن می‌گوید که او با این مسئله سر به سر همکارانش می‌گذاشته است.

به گفته خانم شرمن"در برخی از تیم‌های مذاکره کننده تمامی آنها سیاستمداران مرد بودند. من امیدوارم که این مسئله در آینده تغییر کند."

در حال حاضر تمامی صحبت‌ها بر سر این است که چگونه و چه زمانی این توافق عملی خواهد شد. روندی که با سفر از قبل پیش بینی شده فدریکا موگرینی و هلگا اشمید به ایران آغاز شده است.

آیا دو زنی که تمامی تلاششان را برای رسیدن به توافق اتمی انجام دادند، می توانند در اجرای آن نقش داشته باشند؟

کسی که با ابداع اش جان بیش از هزاران نفر را نجات داد، درگذشت

دکتر فارست برد مبدع آمریکایی اولین دستگاه تنفس مصنوعی مدرن در سن 94 سالگی درگذشت.

انجمن مراقبت های تنفسی آمریکا در بیانیه ای اعلام کرد که فارست برد در منزل مسکونی خود در یکی از شهرهای ایالت آیداهو درگذشت.ابداع وی که ونتیلاتور ( تنفس دهنده) مدرن نام دارد جان افراد بیشماری را نجات داده است.
فرانک سالواتوره رییس این انجمن گفت: دکتر برد پیشتازی واقعی در طب تنفسی و مراقبت های ریوی بود.
دکتر برد که خلبان بود در نوجوانی هنری فورد و اورویل رایت را دیده بود و در طول عمر خود به عنوان خلبان هواپیمای دوربرد ارتش آمریکا در جریان جنگ جهانی دوم به تهویه مکانیکی علاقمند شد.کنجکاوی وی به زمانی باز می گردد که در زمان پرواز با یک هواپیمای بمب افکن Junkers 88 با مشکل تنظیم کننده ای که در کابین خلبان برای انتقال اکسیژن به خلبانان آلمانی در ارتفاع بالا بکار می رود، روبرو شد. درس هایی که دکتر برد در حین ارتقای دستگاه یاد گرفت، در نهایت منجر به طراحی دستگاه Bird Mark 7 شد که انجمن مراقبت های تنفسی آمریکا آن را اولین دستگاه تنفس مصنوعی به منظور استفاده برای بیماران به شدت بدحال نامید.
پس از گذشت چند سال، این دستگاه جایگزین دستگاه های دست و پاگیر ریه مصنوعی شد که در بخش های بیمارستان های آمریکا و سایر کشورها به منظور درمان بیماری فلج اطفال مورد استفاده قرار می گرفت.
ابداع دستگاه Baby Bird وی که در سال 1970 معرفی شد، میزان مرگ و میر نوزادان دچار مشکلات تنفسی را به کمتر از 10 درصد رساند.

سخنان مهم لاریجانی در باره توافق هسته ای: باید این مقطع جدید را درک کرد

رییس مجلس شورای اسلامی، مذاکرات هسته ای را « سخت ترین مذاکره» در طول تاریخ پس از انقلاب اسلامی توصیف کرد و گفت: 12 سال پیش مجموعه نظام با بررسی تمام ابعاد پیشنهاد مذاکره را پذیرفت.

به گزارش خبرآنلاین،علی لاریجانی در مراسم آیین گرامی‌داشت روز خبرنگار و تجلیل از خبرنگاران پارلمانی رسانه ها که صبح امروز در محل کمیسیون تلفیق مجلس برگزار شد با اشاره به جایگاه خبرنگاران و ضرورت صیانت از این جایگاه خاطرنشان کرد: شما خبرنگاران نقش افرین هستید و ایجاد فکر می کنید و می توانید تلقی جامعه را نسبت به یک موضوع حساس کنید.

وی ادامه داد: در عصر جدید، حوزه های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به پیشخوان رسانه ای نیاز دارد تا بتواند اطلاعات را به درستی به جامعه منتقل کند.

وی همچنین در پاسخ به سئوالی درباره قانون جامع رسانه ای در مجلس افزود: قانون جامع رسانه در حال حاضر در کمیسیون فرهنگی مطرح است اما اگر قرار است که بار مالی داشته باشد با توجه به تفسیر شورای نگهبان، باید به صورت لایحه از سوی دولت به مجلس فرستاده شود که در این رابطه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید پیشقدم شود.
رئیس مجلس شورای اسلامی در بخشی دیگر از سخنان خود با اشاره به توافق هسته ای ایران با گروه 1+5 و رویکرد رسانه ها در خصوص این توافق تصریح کرد: جامعه ما از 12 سال پیش با چالشی مواجه و پس از موفقیت در مذاکرات در حال ورود به صحنه دیگری است.

وی با بیان اینکه در دوره جدید به این نتیجه رسیدیم که مذاکرات را جدی تر دنبال کنیم، اظهار کرد: البته این موضوع، تاکتیکی نبود بلکه مجموعا در نظام تمام ابعاد آن مورد توجه قرار گرفت و این مذاکرات را پسندیدیم که این مسیر را ادامه بدهیم.

لاریجانی در ادامه با بیان اینکه توافق صورت گرفته خاتمه یک دوره و آغاز یک دوره جدید است، گفت: اکنون در برابر مذاکرات هسته ای راه شوسه قرار ندارد چرا که این موجودات موذی که در برابر ما قراردارند هر روز جنجالی جدید به وجود می آورند چنانچه در چند روز گذشته، یک جنجال تصنعی در مورد "پارچین" ایجاد کردند و آن را به ظن خود مسیری برای تغییر نظر جامعه بین المللی در قبال توافق می دانند که بر همین اساس رفت و آمدهای این منطقه را به پادگان نظامی ارتباط می دهند و داستان جدیدی می سازند.

رئیس خانه ملت با تاکید براینکه باید وفاق ملی را جدی بگیریم ، گفت: اینکه هر یک از ما نگاه سیاسی خاصی داشته باشیم اشکالی ندارد بلکه اشکال زمانی به وجود می آید که مسائل ملی را با رنگ های سیاسی مخلوط کنیم.

لاریجانی تصریح کرد: اگر چه جدا شدن از جاذبه رنگ های دشوار است اما مسائل ملی را باید از رنگ های سیاسی تفکیک کرد که اگر این اتفاق رخ دهد، جامعه می تواند به بلوغ و رشد سیاسی خوبی دست پیدا کند.

رئیس قوه مقننه با تاکید براینکه نباید در جامعه ترویج بی صداقتی کرد، خاطرنشان کرد: بنده در این سال هایی که در خدمت نظام بوده ام، هیچ گاه احساس نکرده ام که در سطح مدیریت های کلان جامعه بی صداقتی وجود داتشه باشد بنابراین نباید افراد را به بی صداقتی متهم کرد زیرا این اتهام ها روح جمعی جامعه را تخریب می کند.

لاریجانی در پایان از رسانه ها خواست که مسائل جامعه را با نگاه طبییانه به پیش ببرند.

رئیس مجلس با بیان اینکه فهم مسائل هسته ای و اینکه ما در چه شرایطی قرار داریم بسیار مهم است افزود: از جنس مسائلی مانند مساله هسته ای در تاریخ ایران کمتر رخ می دهد.

وی ادامه داد: پس از انقلاب اسلامی ما فراز و فرودهای زیادی داشتیم و بحران های داخلی و درگیری با گروهک و جنگ داشتیم ولی همیشه برای این موضوعات تدبیر می شده و زندگی ما با این مسائل و مشکلات عجین بوده است.

رییس مجلس شورای اسلامی گفت: اگر بخواهیم مسئله هسته ای را مقایسه کنیم باید این مسئله را با آخر جنگ یعنی قطعنامه 598 مقایسه کنیم که در آن شرایط حساس جامعه از یک شرایط به شرایط دیگر عبور می کرد.

لاریجانی افزود: در مسئله هسته ای و توافقی که امروز بحث آن در جامعه ما مطرح است در یک شرایط گذار قرار داریم که جامعه ما از 12 سال چالش وارد صحنه دیگری می شود؛ ممکن است گفته شود که این یک چالش ناحقی بوده که باید گفت بله این چالشی ناحقی است.

وی ادامه داد: در صحنه بین المللی بی رحمی زیاد است؛ مگر جنگ، جنگی حق بود؟ جنگ علیه ایران ناحق بود و قطعنامه 598 بعد از همه شرایط مختلف فراز دیگری برای ملت ایران تعریف کرد.

رییس مجلس گفت: در قضیه هسته ای نیز بعد از 12 سال چالش سنگین ما به یک مقطع جدید رسیدیم که باید این مقطع جدید را درک کرد.
لاریجانی اظهار داشت: سوال این است که آیا این مسیر را درست طی کرده ایم؟ همیشه می توان تحلیل کرد اما باید بدانیم که این 12 سال با دقت حرکت ها زیر ذره بین بود و دیده می شد و اینطور نبود که در مقاطعی که ما با غرب تعاملاتی داشتیم برای حل این مسئله و یا زمانی که ایستادگی می کردیم یک کار سرسری صورت گرفته باشد بلکه پشت این مدت ها فکر بود که چرا ما باید در این مقطع تصمیم بگیریم.

وی ادامه داد: این مقطع که ایران مذاکرات را جدی تر دنبال کرد از یک نگاه تاکتیکی صورت گرفت . در جلسات مختلف بحث شد که چرا پیشنهاد مذاکرات جدید را بپذیریم، البته مذاکرات بود اما این مذاکرات جنس جدیدی داشت و اینها هم بحث شد . چیزی نبود که یک نفر تصمیم بگیرد، مجموعا در نظام تمام ابعاد آن مورد توجه قرار گرفت و این مذاکرات را پسندیدیم که از این مسیر ادامه دهیم.

رییس قوه مقننه گفت: مذاکرات آغاز شد و خیلی فراز و فرود داشت؛ اینطور نبود که این مذاکرات با یک پیشنهادات سطحی و یک گفت و شنود راحت انجام شود.

لاریجانی افزود: مذاکرات هسته ای یک مذاکرات سخت و پرتنش بود و بارها در خصوص آن در جلسات مختلف بحث شد. از طریق مختلف پیگیری شد و اینطور نبود که یک جاده یک طرفه باشد؛ گفت و گوی پرچالشی بود. آنچه الان شما روی کاغد می بینید وجهی از آن بود.
وی ادامه داد: سوال این است که آیا این خاتمه کار است؟ خاتمه دوره است؟ یا آغاز یک دوره پر مسئله است ؟ اینطور نیست که اگر این مذاکرات حتی اگر در ایران تصویب شود راهی شسته و هموار داشته باشیم بلکه یک مسیر پرمسئله را پیش رو خواهیم داشت چون موجودات موذی که 12 سال چالش ایجاد کرده اند در مقابل این سند نیز رفتاری خواهند داشت که در همین روز ها مشاهده کردیم، و یک جنجال تصنعی بوجود می آورند.

گفتنی است؛ در این نشست جمعی از خبرنگاران پارلمانی دغدغه ها و مشکلات خود را با رئیس مجلس در میان گذاشتند.

نهاوندیان: سخنان اوباما، کارکرد داخلی دارد/ تحریم ها برداشته شد، فعالان اقتصادی همت کنند

محمد نهاوندیان، رئیس دفتر رئیس جمهور و چهره اقتصادی برجسته کابینه، در گفتگوی ویژه خبری دیشب، به تشریح جنبه های مختلف توافق وین پرداخت.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، پس از سالها انتظار و ادوار مختلف مذاکره در آخرین دور گفتگوی بین ایران و کشورهای 1+5 که 18 روز بسیار سنگین و فشرده را پشت سر گذاشت، بیانیه مشترک قرائت شد و از این پس تشریح جنبه های مختلف این توافق تاریخی، دستور کاری است که مسئولان و رسانه ها پیش رو دارند.

محمد نهاوندیان، چهره برجسته اقتصادی کابینه و رئیس دفتر رئیس جمهور، در برنامه گفتگوی ویژه خبری، جنبه های مختلف توافق وین و به طور برجسته، جنبه های اقتصادی این توافق تاریخی را در گفتگو با محمدحسین رنجبران، سردبیر سیاسی برنامه گفتگوی ویژه مورد بررسی قرار داد.
آنچه در پی می خوانید، متن پرسشهای رنجبران و پاسخهای نهاوندیان است

نقل قولهای مختلفی درباره توافق وین می شود. آیا این توافق در امروز به آن رسیده ایم خوب است؟اصولا چیزی که از یک توافق توقع دارید این است که به یک نقطه ای برسید که به جای تفوق، مسیر تعامل را انتخاب کنید. آنچه ایران می خواست نه تنها در بحث هسته ای بلکه در بحث جایگاه بین المللی ایران و منطقه ای ایران و بالاتر از آن تفوق گفتمانی جمهوری اسلامی ایران در مسایل بین المللی بود در این توافق به دست آمد.
23 ماه قبل مردم در حماسه سیاسی 24 خرداد 92 به این رویکرد تعامل سازنده با جهان رای امیدوارانه دادند. در واقع قدرت و حمایت ملی را پشت سر دولتی قرار دادند که بتوانند با استدلال و متانت از حقوق هسته ای ایران دفاع و امکان پیشرفت در این صنعت را حفظ و ظالمانه بودن تحریمها را اثبات کند و به صورت عملی نیز آنها را از سر راه ملت بزرگ ایران بردارد.
در تاریخ روابط بین الملل سابقه نداشته کشوری تحت قطعنامه های فصل 7 شورای امنیت رفته باشد و بعد با مذاکره و قدرت منطق، یک یک این قطعنامه ها را با توافق لغو کند. در موارد دیگری که منجر به قطعنامه های شورای امنیت شده همه این موارد به نابسامانی، هرج و مرج و سقوط نظام و جنگ منجر شده. این در واقع بیش از این که پیروزی هسته ای و اقتصادی باشد -که بود-، پیروزی گفتمانی جمهوری اسلامی ایران بود. قدرت منطق ایران در صحنه بین الملل ثابت شد و ارزشهای معنوی جمهوری اسلامی ایران ثابت شد. ما از ابتدای قدم گذاشتن در راه صنعت هسته ای می گفتیم دنبال تسلیحات هسته ای نیستیم ولی دشمنان این ملت سعی کردند با استفاده از این امپراتوری عظیم دروغپردازی و رسانه ای، به افکار عمومی دنیا این را القا کنند که ما دنبال سلاح هسته ای هستیم و توانستند با این ابزار، 6 و حتی می توان گفت 7 قطعنامه را در شورای امنیت علیه این ملت بزرگ، تصویب کنند. توجه داشت باشید اجماع جهانی به اندازه ای بود که حتی کسانی که ادعای دوستی ما را داشتند زیر این قطعنامه ها را امضا کردند و رای دادند و همه بر اساس این اتهام واهی بود که ایران دنبال تسلیحات است. ایران اثبات کرد ایران دنبال سلاح هسته ای نیست.
ولی باید به این نکته نیز اشاره کرد که چه چیزهایی دادیم و چه چیزهایی ستاندیم.آن چیزی که تحقق کامل وعده دکتر روحانی بود که هم سانتریفیوژ بچرخد هم اقتصاد کشور محقق شد. برای ما از منظر ملی، صنعت و فناوری هسته ای، توانمندی و صنعتی مانند سایر توانمندی ها بود. صنعت پتروشیمی و فولاد هم مانند این صنعت مهم اسنت. از ابتدا این صنعت را به عنوان صنعت اقتصادی نگاه می کردیم. ولی دشمنان و بدخواهان این صنعت را به عنوان صنعت امنیتی قلمداد کردند و اتهام زدند. ملت ما ملتی است که اگر با فشار و تهدید با او سخن بگویند پافشاری می کند و پای هزینه اش هم می ایستد. اینطور بود که موضوع صنعت هسته ای ایران امنیتی شد و در شورای امنیت با توهم تهدید بودن فغناوری هسته ای ایران آمدند و محدودیتها و تهدیدهایی را اعمال کردند. الان الحمدولله با تصمیم امروز توانستیم با پیروزی کامل تحریمها را پس بزنیم.
البته این مسئله بی هزینه نبود. همانطور که مقام معظم رهبری نیز فرمودند این تصمیم هزینه داشت اما این ملت ایستادگی کرد. دستاورد بزرگ ما در این توافق این است که همه چرخه صنعت هسته ای را حفظ کردیم، غنی سازی، تحقیق و توسعه و آب سنگین ماند، هیچ قسمتی از این چرخه نه تعلیق و نه تعطیل شد. نظنز نیز سر پا ماند. فردو را دکتر روحانی اشاره کردند که باقی ماند. در اوایل این دوره 23 ماهه که دور اخیر گفتگوها را آغاز کردیم، می گفتند اصلا اسم فردو را نیاورید. بحث فردو را ادعا کردند که ما رفته ایم و کشف کرده ایم و غوغای بین المللی زیادی درست کردند و قطعنامه به بهانه فردو صادر کردند. به صرف اینکه فردو وجود داشت، قطعنامه بین المللی صادر کردند.
اکنون ایران در مذاکره طرف مقابل را به این اذعان رسانده که فردو جزو صنعت هسته ای ماست، در آن ایزوتوپ پایدار کار می شود و 1000 سانتریفیوز می چرند. همکاریهای هسته ای کشورهای دیگر در صنعت هسته ای کشور نیز در مذاکره مطرح شده است. اینهایی که می خواستند تمام صنعت هسته ای ایران را برچینند، به این اذعان رسیدند به همکاری با ما برسند.
واقعیت این است ما به سوخت هسته ای الان نیاز نداریم. برای نیروگاه بوشهر، سالها بعد که قرارداد ما با روسیه به پایان رسد، نیاز به سوخت داریم و می خواستیم سوخت خودمان را در این نیروگاه فراهم و استفاده کنیم. برنامه ای که در این توافق حاصل شده، ما را به همان نقطه می رساند که در لحظه نیازمان، نیاز خود را از سوخت هسته ای خود تولید کنیم. در تحریمها، ایران حق نداشت هیچ واردات و صادرات هسته ای داشته باشد. یکی از مواد این توافق این است که ما به عنوا تولید کننده اورانیوم غنی شده در سطح جهان به رسمیت شناخته می شویم و می توانیم آزادانه مواد هسته ای را بفروشیم و از دنیا نیز اورانیوم وارد کنیم. یعنی یک فرآیند تولید ارزش افزوده اورانیوم غنی شده را به دست آوردیم.

چه محدودیتهایی را پذیرفته ایم؟بدون آن طرف این کامل نیست. کماکان می شد روی سانتریفیوژهای ir1 ادامه دهیم و تولید اینها را ادامه دهیم و محدودیتها را نه در هسته ای بلکه در تمام توافق حاصل کنیم. ما در این توافق فراتر از ir1 رفتیم و به ماشینهای نسل ir1 , ir2 , ir8رسیدیم.
در یکی از جلسات دولت، آقای روحانی رو کرد به آقای دکتر صالحی و گفت فرض کنید هیچ محدودیتی در زمینه هسته ای نداریم. بر اساس توانایی درونی خود، برنامه ای که لازم داریم را تنظیم کنید و به ما بدهید تا بر اساس آن مذاکره کنیم. برنامه الان، بر اساس تشخیص کارشناسان و دانشمندان هسته ای ما نیز است.
در کنار حفظ توانایی، اقتصاد خود را در یک مستوای بین المللی قرار دهیم. پتانسیل تولید ملی ما بالا رفته ولی با تحریم این بازار را به روی ما بستند. با رفع تحریمها، این تصور نادرست نباشد که واردات زیاد می شود. بلکه تحریم را برداشتیم تا صادرات ملی ایران بازارگشایی شود.
بعد از توافق موقت ژنو مختصری از محدودیتها رفع تحریم شد و دیدید درباره محصولات پتروشیمی چگونه رشد را تجربه کردیم. در همین توافق با وجودی که اولش این بحث بود که تحریمهای اقتصادی هسته ای برداشته شود در این توافق، تحریمهای فراهسته ای را نیز رفع کردیم.
از ابتدای انقلاب، یک تحریم که مردم هم لمس کردند، تحریم هواپیمایی بود. ناوگان مسافری و باری ما عمدتا آمریکایی بود. موتور هواپیماها عمدتا آمریکایی بود، ما در این زمینه دچار مشکل بودیم. تحریم صادرات مواد غذایی به آمریکا برداشته شده، تحریم هواپیمایی برداشته شده. حتی شرکتهای آمریکایی در تحریمهای اولیه در این بسته توافق، شعب شرکتهای آمریکایی در خارج از آمریکا لغو تحریم می شوند و می توانند با ایران کار کنند.

با وجود این سخنان، بعد ار قرائت بیانیه مشترک، آقای اوباما هم صحبت تندی کرد و هم وقیحانه درباره اینکه این توافق همه به نفع آمریکاست، طوری سخن گفت گویی تمام موارد مثبت برای آن سمت است و ما چیزی نگرفته ایم. یکی هم درباره تحریمهایی که سالها ادامه خواهد داشت دو سخن است. برخی می گویند این محدودیتها 25 ساله خواهد بود و ما می گوییم 8 ساله است. برداشت شما از این برخورد چیست؟ ممکن است آمریکایی ها دوباره دبه کنند؟بنده و شما و مسئولان کشور نه اقتصاد و نه سیاست نه فرهنگ خود را با اظهارات هیچ مقام کشور دیگری از جمله رئیس جمهور آمریکا تنظیم نمی کنیم. مسئولان دولتهای دیگر مسایل داخلی دارند و به تناسب این مسایل، صلاح دیدند صحبت کنند. آنی که ما داریم مجموعه متن مصوب، پیشنویس قطعنامه شورای امنیت، 5 ضمیمه و یکی نیز ضمیمه رفع تحریم است. باید 3 ساعت وقت بگذارید تا بیایند و یک یک این بندها که دقت کارشناسی تیم اقتصادی در این مورد، از قوانین آنها بیشتر بود. آنها گاهی اذعان می کردند بچه های ما چیزی را دیدند که آنها ندیدند.
در ضمیمه رفع تحریم، با پیش دستی تیم ایران، در سه بخش لغو تحریمها را داریم و متقاعد شدند که در متن این بخش آورده شود که آثار لغو تحریم را هم ببینیم. درباره لغو تحریمها، مسئله سلبی است ولی در اینجا به صورت ایجابی آمده به نحوی که مدیران شرکتهای اروپایی و دیگران در دنیا بدانند در چه زمینه ای می توانند با ایران کار کنند و هیچ مشکلی نیست.

یعنی متن به طور کامل کارشناسی دقیق شده؟یعنی متن به صورتی دقیق تنظیم شده که نیاز نیست شرکتها این متن را بدهند به کارشناسان خود و آنها بگویند اگر این عبارت بود، مشکلی نداشتیم. در متن به صراحت گفته در نفت، پتروشیمی، بیمه، حمل و نقل، خدمات وابسته، انتقال داده، نرم افزار و ... به تفصیل ذکر شده، آنی که واقعیت روی میز است و توافق 6 قدرت جهانی و ایران عزت مند را دارد، مجموعه سندهایی است که مورد توافق قرار گرفته. اگر کسی در جایی در مسیر پیش رو، نکول کند نسبت به اجرای اینها، سرزنش جهانی را خواهد داشت. تمام این کاری که با تصویرسازی منفی و ایران هراسی کرده بودند، توانسته بودند این نهاد بین المللی را به تصویب 7 قطعنامه عیله ایران قانع کنند. اگر کسی به تعبیر شما دبه دربیاورد و در جایی در اجرا مشکل داشته باشد قدرت اینکه مجددا این بسیج جهانی را کند و بتواند با ادعای واهی تسلیحات هسته ای، ایران را بخواهد تحریم کند نخواهد داشت. اجازه بدهید سخنانی کسانی که مصرف داخلی دارد را بگذاریم برای خودشان.

مردم کامشان امروز به این موفقیتها شیرین شده، ولی وقتی صحبتهای رئیس جمهور آمریکا را می شنویم، مردم می گویند کدام درست است؟ آقای روحانی درباره لغو یکدفعه تحریمها صحبت می کنند ولی اوباما می کوید گام به گام تحریمها لغو می شود. آقای رئیس جمهور می گوید محدودیتها 8 ساله است ، آنها می گویند محدودیتها 25 ساله است. کدام درست است؟بهترین پاسخ برای سئوال شما و هر ادعایی که برای مصرف داخلی گفته می شود، متن هاست. در متن پیوست دو، تعهدات رفع تحریمها، درباره اروپا و دولتهای عضو اتحادیه اروپایی آمده، این نکته است و تعهد شده اگر برخی کشورها که داریم در اروپا که رفته اند حتی تقنین ویژه ای در این باره کرده اند، آنها ملزم می شوند قوانین اجرایی ملی را لغو یا اصلاح کنند. وفق پیوست شماره 5 کلیه تحریمها یا اقدامات محدود کننده در بخشهای 1 تا 10 زیر را اجرایی کند و کلیه مفاد تصمیم -که منظور تحریم ها بود- شورای اتحادیه اروپایی آنها را لغو نمایند. این عین عبارت ضمیمه شماره 2 است. درباره آمریکا نیز متنی شبیه این را دارد که در روز اجرا رئیس جمهور آمریکا اجرای کلیه تحریمهای اقتصادی، مالی و بانکی مرتبط با هسته ای را متوقف می کند و اقدامات لازم برای لغو تحریمها را آغاز می کند.
نکته مهم این است. از نقطه نظر اقتصاد، شرکتها دنبال منافع اقتصادی اند. آنی که تابحال سر راهشان بوده، سنگی در جاده انداخته بودند که تحریم نام داشت. آنها با دلیل اقتصادی با ایران کار می کنند. ایران موقعیتش در آینده طوری است که نمی توانند کار نکنند. چند ماه پیش یک کنفرانس اقتصادی در لندن بود و یک مشاور اقتصادی یهودی از آمریکا آمده بود و می گفت خیلی از لحاظ شخصی دوست ندارم درباره ایران مثبت حرف بزنم ولی از لحاظ کارشناسی ایران بکرترین اقتصاد نوظهور جهان را دارد. الان در همه تحلیل هایی که می شود جایگاه ایران در اقتصاد بین المللی، برجسته است. شرکتها این را می بینند و نیاز به هول دادن ندارند. با برداشته شدن شرایط حقوقی تحریم، انگیزه اقتصادی دارند. هیچ قانونی شرکتها را مجبور به همکاری با ایران نمی کند، بلکه کار آنها توجیه اقتصادی دارد.
امروز مدیر عامل یکی از بزرگترین شرکتهای کشتی رانی دنیا به دفتر من آمد. به دنبال احساس عمومی که در اروپا ایجاد شده که اگر دیر بجنبد، باید آخر صف بروند. ایشان اعلام آمادگی کرد در بحث کشتیرانی، بنادر، راه آهن و سرمایه گذاری گسترده در پالایشگاه داشته باشد. این شخص به دنبال دهه ها شرکتی بود که با ما تماس گرفتند و لحظه شماری می کنند تا وارد همکاری اقتصادی شوند.
ممکن است در بحثهای هسته ای، محدودیتهایی را برای ایران داشته باشیم ولی باید گفت ما اقدامی نخواهیم کرد تا زمانی که مصوبات تصویب شود و قطعنامه شورای امنیت، ظرف چند روز آینده تصویب شود و شورای حکام نیز مصوبه بدهد. رئیس جمهور آمریکا این متن را ابلاغ کند. پس از آن ایران شروع به اقدامات خود می کند، ولی در امروز آثار اقتصادی این توافق را می توانیم لمس کنیم.

به نظر شما صحبتهای اوباما مصرف داخلی دارد؟ می شود نتیجه گرفت آنها در گفتار خود صداقت ندارند؟یکی از نقاظ قوت این توافق این است که مبتنی بر ذاتیات مباحث توفیق حاصل شده و توفیق مبتنی بر اعتماد نبوده است. دلیل کافی داشتیم درباره رویکردهای نامناسب و خصمانه این دولتها از جمله در جنگ تحمیلی که به آنها اعتماد نکنیم. موضوع ما اعتماد نبوده است. ما اعتمادمان به جوانان انقلابی کشور، به مذاکره کنندگان و مسئولان نظام است. با طی همه مراحل و بررسی دقیق و طولانی و با دقت نظر در همه جوانب رسیده ایم به این که توافق خوب است. این از منظر ماست. به منظر آنها کار نداریم. آنها به دلایل خود، ناگزیر شده اند توافق کنند و دیدند گزینه ای غیر از این ندارند. دیگر با ایران امروز نمی شود با زبان تهدید و تحریم سخن گفت.
پیروزی اصلی ما در این توافق، پیروزی گفتمانی است. زبان بیانیه را نگاه کنید و مقایسه کنید با مدلی که چند سال قبل اینها با ایران سخن می گفتند. در سراسر این بیانیه جز تکریم از ایران و سخن مبتنی بر اعتماد به برنامه صلح آمیز هسته ای ایران چیز دیگری نمی یابید. اینها همان کسانی هستند که با بی ادبی و وقاحت درباره ایران تعبیراتی مانند محور شرارت را به کار می بردند. متانت و منطق ایران، جایگاه بین المللی ایران و... اینها را به جایی رسانده که بدانند ادامه زبان تهدید و تحریم کاربرد ندارد و باید به زبان تکریم سخن بگویند. باید به آنها فرصت دهیم این زبان جدید را پیدا کنند. خشت به خشت اعتماد باید ساخته شود.

خیلی ها تعجب کردند، شما چرا به وین رفتید. رفتید تا کار خاصی انجام دهید یا آنجا بودید تا قوت قلب تیم مذاکره کننده باشید؟اولین زمینه ای که کار توافق آن تکمیل شد، ضمیمه تحریمها بود و بحثهای اقتصادی بود که خوشبختانه تیم کارشناسی اقتصادی از ماهها قبل کارخود را آغاز کرده بود و در ادوار اخیر مذاکرات نیز کنار تیم اصلی قرار گرفته بود. بحث لغو تحریمها اولویت یک ما بود. گفته بودیم تا بحث تحریمها لغو نشود، گفتگوی دیگری را ورود نمی کنیم. در لوزان در اولین دور مذاکرات، موضع ما این بود که اول، باید بحث رفع تحریمها باشد.

به نظر می رسید تیم مذاکره کننده در برخی روزهای حساس ترین چالشها را داشتند. شب جمعه قبل یک دفعه اوضاع بهم ریخت. از این پشت صحنه ها گفتنی دارید؟برای ما اوضاع بهم نریخت. ما مسیر مستقیم داشتیم حرکت می کردیم. هیچ موعد و مهلتی برای ما رسمیت نداشت. هدفی داشتیم که باید به آن می رسیدیم. برخی می گفتند عمل زمانی را باید رسید، خطوط قرمزی که از سوی نظام تعیین شده بود برای تیم ما ملاک عمل بود. رسیدن به هدف تامین حقوق هسته ای در کنار رفع تحریمها و چرخش اقتصاد کشور مطرح بود. هدف بزرگ دیگر این بود که رویکرد ظالمانه و نابه حقی که پرونده ایران به شورای امنیت رفته، باید تعیین تکلیف شود. در فضاهای غیر حقوقی اهمیت این موضوع کمتر گفته شده. برخی از کشورها، که قطعنامه شورای امنیت گرفته اند، حتی رژیمشان عوض شده یا به جنگ شده اند. برخی بعد از 12 سال تغییر رژیم قطعنامه هایشان مانده بود. ایران یک مهلتی گرفته که در این مهلت، پرونده باید از شورای امنیت خارج شود، فارغ از این که آژانس گزارش بدهد یا ندارد. البته اگر آژانس زودتر گزارش بدهد، زودتر پرونده از شورای امنیت خارج می شود. دکتر ظریف تعبیری داشتند که آنچه در توافق به دست آمده، کف خواسته های ماست و خیلی چیزها ممکن است بیش از این باشد که به دست می آید.

به عنوان یک چهره اقتصادی به افق پیش روی اقتصاد ما اشاره کنید. برخی احساس نگرانی می کنند و می گویند با این توافق همه عرصه ها گشوده است و واردات خواهیم داشت و برخی می گویند مشکلات کاملا حل شده، محور اصلی برنامه پسا تحریم چیست؟بگذارید این تعبیر را به کار ببرم. این توافق یک فصل نوین تلاش و شکوفایی را برای کشور ما آغاز می کند. در عرصه اقتصادی که توضیح خواهم داد و در عرصه سیاسی و فرهنگی نیز باید تلاش کنیم. فرصت نشد امشب اشاره کنیم در حوزه فرهنگی این توافق چه دستاوردهایی داشت. این منطق انقلاب اسلامی و این فرهنگ عزت مندانه استقامت بدون تجاوز به دیگران، روحیه پیدا کردن برای اینکه راه حل مسایل سیاسی از طریق مذاکره، در امروز منطقه ما که برخی فکر می کنند مشکلات را باید با تجاوز حل کنند از دستاوردهای این توافق بود. ببینید آتش تروریزم در منطقه چطور زبانه می کشد، ایران اسلامی 37 سال پس از انقلاب، چهره رحمانی و عدالت جوی خود را در کنار مطق و محبت نشان داد. این توفقیهای بزرگی است. این ابعاد را باید باز کرد.
از لحاظ اقتصادی، اینها سنگی سر راه رشد اقتصادی ما انداختند. قرار بود طبق سند چشم انداز به رشد 8 درصد برسیم. برخی به دلیل تحریم و قدری به دلیل سوتدبیرها، باعث شد متوسط رشد ما به 3 درصد هم نرسد. این همت ملی می خواهد و رشد به دست خارجی ها انجام نمی شود. دوستی از فعالان اقتصادی امروز پیامکی زده بود و خداقوت گفته بود من تشکر کردم و گفتم از این به بعد دست شماست. امروز کارگر، کارآفرین، مخترع و مبتکر ما، صادرکنندگان و تولیدکنندگان ما باید به سمت فتح بازارهای صادراتی بروند. شرکتهای ما در زنجیره ارزش افزوده جهانی جایگاه خود را بیایند. قطعه سازان در زنجیره عرضه خودروی جهانی جای خود را باز کنند. ما بنا بر اقتصاد پساتحریم باید از فناوری جهانی استفاده کنیم. کار، مدیریت، طراحی و هدفگذاری باید از ما باشد. کسی گمان نکند رشد آینده ما با اتکای به دیگران امکان پذیر است. به تعبیر قرآنی "مستوی علیه سوقه". البته دیگران حق نداشتند ما را از ظرفیت جهانی محروم کنند. قرار نیست حدود 100 میلیارد دلار دارایی هایی که آزاد شده را ما آدامس و بادکنک و عروسک وارد کنیم. این باید ضربدر 3 و 5 شود و به فاینانسهای بین المللی تبدیل شود و سرمایه گذاری در کشور فراهم شود تا برای جوانانمان ما فرصت اشتغال ایجاد شود.

روزنامۀ هاآرتص: نتانیاهوی بیچاره! دنیا اسباب بازی ات را گرفت؟!

روزنامه صهیونیستی هاآرتص با اشاره به توافق احتمالی ایران با پنج به علاوه یک نوشت: نتانیاهوی بیچاره !!! دنیا دوست داشتنی ترین اسباب بازی اش - بمب ایران - را از او گرفت.

 (Poor Netanyahu, the world has taken away his most beloved toy - the Iranian bomb)

به گزارش «انتخاب»، روزنامه صهیونیستی هاآرتص گزارشی به نقل از بی میشل ، ستون نویس این روزنامه منتشر کرده و در آن بمب ایرانی را محبوب ترین اسباب بازی بنیامین نتانیاهو ، نخست وزیر رژیم اسرائیل می داند که با دست یابی به توافق احتمالی هسته ای در وین ، دنیا این اسباب بازی را از دست او می گیرد.در این گزارش آمده است: « دلم برای بنیامین نتانیاهو می سوزد.

حکام جهان با یک چرخش قلم ، دوست داشتنی ترین اسباب بازی اش را از او گرفته اند.

محبوب ترین و شادی بخش ترین اسباب بازی ، در یک کلام بمب ایرانی ، چیزی که منبع قدرتش بود و مایه حیاتش و مهم تر از همه ، بهترین چیزی که می توانست پشتش پنهان شود و پناه بگیرد.

به نظر می رسد همین امروز ، یا شاید فردا ، پرونده بمب ایرانی بسته می شود و برای دست کم ده تا دوازده سال یا حتی بیشتر از سر خط خبرها و از اذهان ما پاک خواهد شد و برای بی بی (نتانیاهو) چه اتفاقی می افتد؟

با یک نگاه می توان نشانه های هراس و دلهره را در او مشاهده کرد: سرکوفتگی ، دوری کردن از دیگران ، آشفتگی در موها ، اصرار از سر لجبازی و خیره سری که هیچ اتفاقی نیافتاده و هیچ چیز عوض نشده است. اما حقیقتی هولناک در حال شکل گرفتن است. بمب ، دیگر نیست. از هم اکنون به بعد ، نتانیاهو همچون کودکی است که چتر حمایتی اش را از دست داده - یا همچون کودکی که خرسک تدی بی یرش را داخل آشغال ها انداخته اند - خرسکی که در شب های طولانی به آن دلگرم بود و در مواقع خطر و تبلیغات انتخاباتی او را آرام می کرد.

چندی نمی گذرد که دفتر نخست وزیر همچون باغی می شود که مترسکش را برده اند - بزودی در معرض نوک تیز حقیقتی تلخ قرار می گیرد ، دیگر حشرات موذی هر روز برایش مزاحمت ایجاد نمی کنند ، سپری را که در برابر دردسرهای کارش از او حفاظت می کرد از دست داده و خستگی روزمره او را آزار می دهد.

دیگر از برنامه ریزی برای عملیات کماندوها خبری نخواهد بود ، دیگر نمی تواند ترس و وحشت هسته ای را که برایش بسیار مفید بود اشاعه دهد ، دیگر نمی تواند دلهره و هراسی دلگرم کنند ایجاد کند.

دیگر سخنی از چرچیل به میان نمی آید!! خدا به دادمان برسد. زین پس فقط بحث مسکن و هزینه زندگی و بودجه و ائتلاف و فساد در میان خواهد بود و همه دنیا که از او به شدت انتقاد می کند.
واقعا قلب آدم درد می گیرد.

اما امیدمان را از دست نداده ایم. اگر رهایی را دیگران برای ما به ارمغان نمی آورند باید خودمان آن را به چنگ آوریم.

از تفکر و ایده پردازی یهود و سحر و جادویش. چگونه؟ با این ترتیب: همانگونه که همه می دانند - البته بر اساس آنچه که برخی منابع عجیب و غریب خارجی می گویند - اسرائیل دارای زراتخانه بمب های اتمی است که خیلی وقت است از مرز 200 عدد گذشته است.

این تعداد بمب برای نابود کردن نیمی از دنیا کافی است. خیلی زیاد است. این همه بمب نیاز نداریم. درست است که همه دنیا ضد ماست اما کارشناسان امنیتی می گویند (که اتفاقا خارجی و عجیب و غریب هم هستند) ، برای ایجاد بازدارندگی ، از بین بردن یک چهارم دنیا هم کافی است.

به عبارت دیگر ، ما (اسرائیل) بمب مازاد داریم. و درماندگی نتانیاهو با این بمب های اضافی درمان می شود.

فقط کافی است یکی از آن 200 بمب را بردارد ، به خوبی آن را کادو کند و پنهانی آن را برای جمهوری اسلامی ایران بفرستد.

آنهایی که می ترسند ممکن است لو بروند و ما خجالت زده شویم ، نگران نباشند هیچ کس به کم شدن یک بمب از 200 بمب توجه نمی کند.

اگر هم خبرنگار کنجکاوی ، گم شدن یک بمب را فهمید خیلی اتفاق هولناکی نمی افتد. طبق روال گذشته ، اسرائیل او را می گیرد و به ندامتگاه می سپارد ، کاری که معمولا با افراد انجام می دهد و گناه خود را گردن دیگران می اندازد و موضوع حل و فصل می شود.

و به این ترتیب ، دوباره همه خوشحال می شوند. ایرانی ها ، چراکه بمب دارند. دنیا ، که با ایران به توافق می رسد و البته بنیامین نتانیاهو ، که یکبار دیگر می تواند به بمب ایرانی متوسل شود و همه را دور و بر خودش بترساند و شب ها دوباره در خیال خود طرح عملیات کماندویی بریزد تا به روزهای جوانی بازگردد.

حقیقتش را بخواهید من هم خوشحال تر می شوم. وقتی بدانم دست کم یکی از آن 200 بمب اتمی ما بدست افرادی باتدبیرتر و هوشمندتر سپرده شده کمی تمدد اعصاب پیدا می کنم.»